گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم، در سنگ خاره قطره باران اثر نکرد

    بی تو مهتاب شبی ، باز از آن کوچه گذشتم  همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم  شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم  شدم آن عاشق دیوانه که بودم !  گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم، در سنگ خاره قطره باران اثر نکرد...